بررسی ارتباط بین الل های ژن hla-dqb۱ با بیماری روماتوئیدآرتریتیس در جمعیت استان خراسان

هدف: روماتوئیدآرتریتیس (ra) شایعترین بیماری التهابی مزمن و مخرب مفصلی است که انتشار جهانی دارد و شیوع آن در سطح جهان حدود 5/0 تا 1 درصد می باشد. برای تشخیص قطعی بیماری ra در مراحل اولیه بیماری روش آزمایشگاهی مشخصی موجود نمی باشد و از آنجا که تشخیص سریع آن بسیار حایز اهمیت است، استفاده از روشهای مولکولی می تواند در تشخیص به موقع و دقیق بیماری بسیار مؤثر باشد. با وجود این که هنوز علت اصلی این بیماری خود ایمن شناخته نشده است، ولی فاکتورهای ایمنی شناختی و ژنتیکی نقش عمده ای در آسیب زایی بیماری بازی می کنند. با توجه به نقش کلیدی ژنهای مجموعه سازگاری بافتی در بروز بیماریهای خودایمن، در این تحقیق بر آن شدیم تا تنوع اللی ژن 1hla-dqb از این مجموعه را بین دو گروه بیمار و سالم مقایسه و بررسی کنیم که آیا الل خاصی از 1hla-dqb می تواند به عنوان شاخص ژنتیکی بیماری قرار گیرد یا خیر. مواد و روشها: در این مطالعه از 25 فرد بیمار مبتلا به روماتوئیدآرتریتیس و 86 فرد سالم استفاده شد. dna ژنومی از خون این افراد به روش غیرآنزیمی رسوب نمکی استخراج و سپس ژنوتیپ hla با تکنیک pcr-ssp تعیین شد. نتایج: با مقایسه نتایج به دست آمده بین دو گروه بیمار و کنترل، فراوانی الل های 5hla-dq و 8hla-dq در گروه بیمار به ترتیب 56 درصد (4/31 درصد در گروه کنترل) و 24 درصد (8/5 درصد در گروه کنترل) مشاهده شد که نسبت به گروه کنترل، دارای اختلاف معنی داری می باشد. 05/0p< و به ترتیب 033/0 و 007/0). میزان مخاطره نسبی برای دو الل فوق نیز عددی بزرگتر از 1 برآورد شد (به ترتیب 6/2 و 1/5). بحث و نتیجه گیری: از آنجا که الل های 5dq و 8dq در بیماران نسبت به افراد سالم بیشتر دیده می شوند، می توانند در افزایش ریسک ابتلا به بیماری ra در جمعیت خراسانی نقش داشته باشند، از این رو می توانند به عنوان یک شاخص مولکولی در تشخیص و پیش آگهی بیماری روماتوئید آرتریتیس استفاده شوند.